کد مطلب:77752 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
یعنی از مكتوب امیرالمومنین علیه السلام است به سوی اهل بصره. «و قد كان من انتشار حبلكم و شقاقكم ما لم تغبوا عنه، فعفوت عن مجرمكم و رفعت السیف عن مدبركم و قبلت عن مقبلكم. فان خطت بكم الامور المردیه و سفه الاراء الجائره، الی منابذتی و خلافی، فها انا قد قربت جیادی و رحلت ركابی و لئن الجاتمونی الی المسیر الیكم لاوقعن بكم و قعه لایكون یوم الجمل الیها الا كلعقه لاعق، مع انی عارف لذی الطاعه منكم فضله و لذی النصیحه حقه، غیر متجاوز متهما الی بری ء و لا ناكثا الی وفی.» یعنی و بود از پراكندگی عهد و میثاق شما و خصومت شما آن چیزی كه شما غافل نبودید از آن، پس درگذشتم از گناهكار شما و برداشتم شمشیر را از گریزنده ی شما و قبول كردم عذر را از روی آورنده ی شما. پس اگر به راه انداخت شما را كارهای هلاك سازنده و بی عقلیهای صاحب رایهای مایله از حق به سوی اظهار عداوت من و مخالفت من، پس اینك من كه به تحقیق نزدیك گردانیدم اسبهای راهوار خود را و زین كردم شتران سواری خود را و اگر مضطر گردانیدید مرا به سوی حركت كردن به سوی شما، هر آینه واقع سازم در شما حادثه ای كه نبوده باشد حادثه ی روز جمل-جنگ عائشه-نسبت به سوی آن مگر مثل لیسیدن لیسنده ی انگشت بعد از طعام، با وصف اینكه من شناسا باشم از برای اطاعت كننده ی شما فضیلت او را و از برای نصیحت كننده ی شما حق او را، در حالتی كه نیستم در گذرنده از جرم و گناه متهم به گناهی به سوی بی گناهی، یعنی از گناهكار درگذرم و از بی گناه مواخذه كنم و نه از شكننده ی عهدی به سوی وفاكننده ی عهدی، یعنی از ناقص درگذرم و از موفی مواخذه كنم. [صفحه 1069]
و من كتاب له علیه السلام الی اهل البصره.
صفحه 1069.